Ömər Faruk Hatipoğlu

***

Göy üzü yalnız maviykən deyil

Qapqaraykən də sevilir

-Ulduzlar şahidimdir.

***

Gecənin uzağında

Gözüyaşlı bir külək

Yıxılsa pəncərəndən

Dinlə...

Səsimdən qopdu

Gecənin uzağında ...

Gecənin soyuğunda

hüzünlə ötsə qanadı qarlı bir quş

Uzat çiyinlərini

Içimdən uçdu ...

Gecənin quraqlığında

Bir ulduz axsa işıq ağlayan

Daş olmaq  arzusuyla,

Aç bağrını

Yuxumdan düşdü...

Gecənin qəribliyində

Yer-yataq istəsə yuxusuz bir şeir

Göm gözlərinə

Canımdan damdı

Gecənin uzağında ...

***

Eşq – ayaqda tuturmuş insanı

Ardınca sürünərkən anladım .

***

Bir şair yaşayır ‘’əyriyol’’ küçəsində

Nə küçə bilir

Nə küçədən keçənlər

Özü də əmin deyil .

***

Siz həmişə vardınız

Heç bir zaman yoxkən.

sevə bilmədiz məni əsla

mən daim sevərkən sizi...

Və nə öləcəyimdən xəbər tutacaqsınız

Nə də içimdə ölməyəcəyinizdən ...

***

Yarpağı gözündən sonra sevdim

Pambığı bədənin sevdirdi

Saçlarında dalğalarla dostlaşdım

Dünyanı və özümü sevdim.

Yaxşı ki yoxsan

Ölmək  ağır gələrdi.